Vanochtend vroeg na ons ontbijtje in de koude eetzaal zijn we op pad gegaan. De koppen werden geteld door de chauffeur en we gingen eerst weer door dat wonderlijke checkpoint bij de "poort" van Bethlehem. Langs de weg hebben we Cassandra opgepikt, die niet in Bethlehem mocht komen als jood en toen .......op naar Jeruzalem!
We zijn gedropt op de Olijfberg, vanwaar we een prachtig uitzicht hadden op de oude stand, met de Tempelberg, de El Aqsa moskee en de H. Grafkerk. Het waaide enorm en was erg koud. We keken ook over een der oudste joodse begraafplaatsen ter wereld. Hier liggen heel wat beroemde mensen begraven, maar alle graven lijken op elkaar. Voor god is iedereen gelijk! Op alle graven lagen allemaal steentjes, dat is een joods gebruik. Een jood wordt binnen 24 uur begraven, niet in een kist, maar in een gebedsdoek. Alleen militairen worden in een kist begraven.
Joden worden niet gecremeerd, alleen begraven . Een joods graaf mag nooit geruimd worden, want eens komt de Messias, en komen dan de doden tot leven? Voor de joden is het dan ook des te schrijnender dat in WO2 de joden massaal verbrand zijn.
Onderweg, lopend naar beneden, naar de tuinen van Gethsemane, komen we grote groepen Afrikanen tegen. Dat was leuk om te zien, mensen in de gebatikte katoenen zomerkleding met daaroverheen een dikke winterjack en een muts op, voeten met sokken in sandalen.
We kwamen bij de tuin aan, waar Jezus zijn laatste avond met 2 leerlingen heeft doorgebracht.
Hij wilde met hen bidden en waken, maar ze vielen in slaap.Jezus werd uiteindelijk verraden en aan de Farizeeers overgeleverd. Naast de Hof van Olijven staat de Basiliek van de Doodstrijd. Midden in de kerk steekt een stuk rots omhoog, omringd door een ijzeren rand met scherpe punten, voorstellende de doornenkroon, de Rots van de Doodsstrijd, waar Jezus gebeden zou hebben, voor hij door Judas verraden werd.
Hof van Olijven, Gethsemane
Basiliek van de Doodsstrijd
In deze kerk werd juist een mis gegeven door een chinese/indische priester, eromheen allemaal aziaten, vrouwen met kanten sluiers, heel devoot, daarachter al die afrikanen met die winterjacks.... ik moest er toch ff het mijne van weten en sprak buiten een vriendelijk uitziende neger aan.
Hij vertelde dat ze uit Nigeria kwamen. De nigeriaanse overheid subsidieert voor de katholieke inwoners de reis naar Jerusalem. Elk jaar mogen 15.000 nigeriaantjes op staatskosten naar israel. Vandaar . Zomaar!
Met de bus reden we een klein stukje naar de Dung Gate. Dit is de laagste gelegen toegangspoort tot de oude stad, waar vroeger al het stadsafval doorheen afgevoerd werd.
Vandaar liepen we richting Western Wall, de klaagmuur!
Eerst natuurlijk door een safety point, tassencontrole etc en we arriveerden op het grote plein.
De klaagmuur is het enige overblijfsel van de Tempel, die in 70 n.chr. verwoest is. Dit is een der heiligste plaatsen ter wereld van de joden. we hebben op de maquette in het Israel-museum gezien hoe groot die tempel geweest moest zijn, enorm.......
Dit is de maquette, de oude stad Jeruzalem, met op de achtergrond de tempel.
De muur is verdeeld in een groot stuk voor de heren, die hun beklag mogen doen, en voor de dames is de rest, door een schutting gescheiden. Heel grappig, er staan allemaal stoeltjes en daar kan je op gaan staan. Dat doen de dames dus naar de heren en in mindere mate, ook andersom. Waarom dat is? Je kan ook gewoon op het plein alles overzien, maar ja, ik ben ook op zo'n stoeltje gaan staan om cor met zijn keppeltje te fotograferen.
Dit is de heren afdeling
Even gluren bij de buren
Na de klaagmuur bezochten we de Via Dolorosa. Dit is de lijdensweg die Jezus af moest leggen met het kruis op zijn rug. De lijdensweg telt 14 staties, een kenmerk, een voorval in de lijdensweg.
De lijdensweg telt 14 staties, een statie is een kenmerk, een voorval in de lijdensweg.
De vijfde statie is de plek waar Jezus tegen de muur steunde en waar simon van Cyrene hem gaat helpen bij het dragen van het kruis.
De zesde heb ik ook gezien, Veronica droogt het zweet van jezus' gezicht (Vera Nica = het ware gezicht).
De laatste vijf staties bevinden zich in de kerk van het Heilig Graf.
Deze kerk wordt beheert door de Grieks-orthodoxen, de Armeens-katholieken, de Kopten en de Latijnen.
In de Heilig Graf kerk ga je via het grieks-orthodoxe gedeelte de trap op. Je komt dan op Golgotha, waar Jezus aan het kruis hing. De plek is onder een altaar. Je moet knielen en dan kan je je hand op dat stuk rots leggen, waar het kruis heeft gestaan. Aan weerskanten zie je de stukken rots waar de twee andere kruisen op hebben gestaan.
Het is zo'n kermis daar, je hebt zo'n beeld van een eenzame heuvel met wat kruisen, en zo zal het vroeger wel geweest zijn, maar nu is het een drukte van jewelste daar en de diverse beheerders vechten elkaar daar zo nu en dan de tent uit.
Via een andere trap ga je weer naar beneden en komt dan bij een kerkje in de kerk. Heel mooi, de basiliek heeft een grote koepel en dat licht van boven viel precies recht in dat kerkje, op de marmeren grafplaats van jezus. In deze ruimte mocht je van de bewaking even naar binnen. Het was daar ook heel druk. Ik ben achter de rij aangesloten, Cor geloofde het wel en bekeek het van een afstandje. Binnen heb ik een kaarsje aangestoken en werd er toen heel gauw uitgejaagd door een grieks-orthodoxe priester. Rondom werden hele trossen kaarsen aangestoken, meteen weer gedoofd en als relikwie meegenomen.
Bij de entree ligt de zalvingsteen, waarop Jezus na zijn dood op gezalfd werd, die moest ook even aangeraakt worden. Er werd heel veel bij gebeden.
Vanuit de H. Grafkerk gingen we weer de kou in naar een restaurantje om shoarma te eten. Daarna bezochten we de kerk ter ere van Maria, die door duitsers werd onderhouden. Dit heet het Dormitorio. Beneden waar de grafkist van Maria ligt zijn mooie mozaieken van bijbelse vrouwen zoals Ruth, Esther, Eva en nog wat anderen. Na dit bezoek waren we wel wat kerkmoe, nou ja Cor dan. Wie liepen terug naar de bus en op straat zagen we allemaal orthodox-joden lopen , nee rennen. Het was natuurlijk bijna shabbat en de mannen liepen allemaal met een handdoek over hun schouder. Gingen ze naar een mikwe (ritueel bad)? De gids wist het niet.
Die vrome joden hebben zo'n eigenaardige manier van lopen, altijd supersnel, met hun neus in de lucht, kijken links noch rechts, ze zien je echt niet staan.
De joodse vrouwen hebben minder haast, zijn zeer bleek om te zien, hebben hun haar in een netje, sjaal of dragen een pruik, altijd donkere rok aan en natuurlijk achter de kinderwagen, met een aantal koters erom heen.
Op vrijdagavond, als het donker wordt, mogen ze niet meer autorijden/werken/iets met electra doen en dat duurt tot zaterdagavond zonsondergang. Dit hield dus in dat het heerlijk rustig op de weg is. We waren gauw in het hotel, beheerd door palestijnen, die hebben die regels allemaal niet. Lekker op de kamer gebleven, na deze lange dag.
